Kruche rożki migdałowe

W moim domu rodzinnym z dużą nieufnością podchodziło się do przepisów drukowanych. Znacznie większym poważaniem cieszyły się receptury zapisane na kartkach w kratkę, przywożone z imienin cioci, spisywane ręcznie w zeszytach, z biegiem lat coraz bardziej pożółkłych, coraz bardziej zatłuszczonych i coraz mniej czytelnych. Takie wypieki zawsze się udawały, a w przypadku przepisów z gazet i książek to była loteria.

W ramach przełamywania oporów, wyzwalania się z przesądów i przekraczania granic upiekłam ciasteczka z przepisu, który znalazłam na opakowaniu serwetek. Zachwycił mnie dodatek mielonych migdałów, natomiast nie rozumiem, dlaczego ciasteczka miały w nazwie „Vanilla”, skoro jedynym waniliowym elementem całości jest cukier waniliowy, a w smaku dominuje nuta migdałowa.


Składniki:
(na około 40 rożków)

75 g mielonych migdałów
150 g miękkiego masła
225 g mąki
1 torebka cukru waniliowego
50 g cukru
1 łyżka gęstej śmietany

do posypania:
cukier puder

Sposób przygotowania:

Do plastikowej miski wsypuję migdały, cukier i cukier waniliowy, wrzucam masło i siekam łopatką. Następnie wsypuję mąkę, siekam razem, zagniatam ciasto.

Do tej pory postępowałam zgodnie z przepisem, ale zagniatałam, zagniatałam, zagniatałam, a ciasto miast uformować się w zgrabną kulę, wciąż przesypywało mi się między palcami. Znudzona syzyfową pracą dodałam łyżkę śmietany i w ciągu kilkunastu sekund uzyskałam efekt, o który mi chodziło. Jednak bądźcie czujni! Niektóre mąki są bardziej wilgotne od innych, więc być może w Waszym przypadku śmietana nie będzie konieczna.

Przepis nakazywał umieścić ciasto w lodówce na godzinę, co też uczyniłam. Wyjęłam twardą kulę, z trudem przekroiłam ją na cztery części i z każdej toczyłam wałek o średnicy 1-1,5 cm na podłożu oprószonym mąką. Zanim wałek dał się utoczyć, przez dobrą chwilę ugniatałam ciasto w dłoniach, zastanawiając się, po co było je chłodzić.

Wałki kroiłam na kawałki o długości ok. 5 cm, formowałam z nich półksiężyce i układałam na posmarowanej tłuszczem blasze.

Piekłam ok. 15 minut w temp. 175 stopni z termoobiegiem. Gorące posypałam cukrem pudrem. Receptura co prawda mówiła, żeby posypywać jak wystygną, ale kto by tak dowierzał drukowanym przepisom! ;)