Tort czekoladowy z bitą śmietaną

W tym roku trochę zeszłam na psy, jeśli chodzi o torty urodzinowe moich dzieci. W ubiegłym roku na jednym torcie był Zygzak, na drugim cukrowe zwierzaczki, a w tym roku poszłam w repertuar zdobniczy typu u cioci na imieninach. Piotruś miał owocowy torcik według tego przepisu, a dla Michasia upiekłam poniższy, skomponowany przeze mnie. Smaczny był bardzo, choć zaliczyłam jedną wtopę: wymyśliłam, że wierzch udekoruję gęstym kremem toffi, który okazał się za rzadki i w pięć minut wsiąkł w górną warstwę tortu. Mąż co prawda twierdzi, że dało to fajny efekt ponczu, ale ja tam dziękuję za taki nieplanowany poncz.

Porcja na tortownicę o średnicy dna 22 cm – bo mam nową tortownicę. Stara zaczęła rdzewieć, więc się rozstałyśmy po ponad dziesięciu wspólnych latach; byłyśmy razem w wielu kuchniach i upiekłyśmy wiele wspaniałych ciast, pomogła mi trafić do serca aktualnego męża, ale wszystko się kiedyś kończy...

No dobra, dość tych sentymentów, do roboty! :)

Przepis bierze udział w akcji Festiwal mascarpone

Składniki:

biszkopt czekoladowy:
6 jajek
6 kopiatych łyżek cukru
5 kopiatych łyżek mąki
1 mniej kopiata łyżka kakao

krem:
500 ml śmietany kremówki (30% lub nawet lepiej 36)
500 g serka mascarpone
4 łyżki cukru pudru

poncz:
0,5 filiżanki przegotowanej wody
1 kopiata łyżka cukru
1 łyżka spirytusu

do dekoracji:
krokant orzechowy
rozpuszczona czekolada
lub co wyobraźnia Wam podpowie

[Listonic]

Sposób przygotowania:

Zaczynam od biszkoptu. Białka oddzielam od żółtek, ubijam białka na sztywną pianę, następnie dodaję po łyżce cukier i nadal ubijając, na mniejszych obrotach, wsypuję cukier (w tym akurat przypadku cukier wsypywał Piotruś). Następnie zmniejszam obroty i wlewam po jednym żółtku.

Mąkę przesiewam przez sito (Piotruś przesiewał, hojnie oprószając mąką całą kuchnię), do tej samej miski przesiewam kakao i mieszam z mąką. Po łyżce wsypuję do ubitych jajek i delikatnie mieszam łyżką w jedną stronę.

Wylewam na tortownicę, której dno wyłożyłam wcześniej papierem do pieczenia i wstawiam do piekarnika nagrzanego do 180 stopni. Piekę 45 minut na termoobiegu. Po upływie czasu pieczenia wbijam w środek wykałaczkę: jeśli nie oblepia się ciastem, można wyłączyć piec. Zostawiam biszkopt w piecu jeszcze na kilka minut i wyjmuję.

Kiedy biszkopt dobrze ostygnie (na przykład następnego dnia), przecinam go na trzy części. Każdą ponczuję delikatnie, szczególną uwagę poświęcając brzegom każdego krążka. Ponczuję z czystym sumieniem, bo moje dzieci nie jedzą swoich tortów, służą one wyłącznie do zachwycania się („Mój torcik! Patrz! Mój torcik! Dla mnie!”) i zdmuchiwania świeczek.

Przygotowuję krem: w malakserze ubijam śmietanę na puch, dodaję po łyżce mascarpone, ubijam razem, pod koniec dosładzam do smaku.

Krem dzielę na trzy części. Pierwszą wykładam na pierwszą warstwę ciasta, drugą na drugą, przykrywam trzecim krążkiem, a pozostałą częścią smaruję boki i wierzch tortu. Według pierwotnej koncepcji na wierzchu miała być gęsta masa toffi, fantazyjnie pofalowana nożem z ząbkami, ale trudno.

Boki i górny brzeg tortu obsypuję krokantem i wstawiam go do lodówki.

Czekoladę rozpuszczam w wodnej kąpieli. Zazwyczaj biorę pół tabliczki gorzkiej, tym razem wzięłam wielkanocnego zajączka na granicy terminu przydatności do spożycia, brutalnie odarłam go ze sreberka i pokruszyłam do filiżanki, ustawionej w rondelku z gotującą się wodą. Dodałam dwie łyżki mleka, dobrze wymieszałam i uzyskałam idealną konsystencję polewy.

Płynną czekoladę nabieram na łyżeczkę i jak najcieńszymi strumyczkami polewam boki i wierzch tortu. Wstawiam z powrotem do lodówki, wyjmuję dopiero przed podaniem.

Tort znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.