Crème brûlée

Wystarczyło raz spróbować.

Przebić łyżką kruchą skorupkę i dostać się do wnętrza.

A tam prawdziwa nagroda: kremowe i jedwabiste wnętrze.

Wkrótce jedyne co zostaje to wyraźny smak wanilii na języku.

I żal…

…że znowu tyle kalorii pożarłam ;)

Żartowałam, nigdy nie żałuję zjedzonego crème brûlée, chyba że byłoby niedobre. Co oczywiście przy wykonaniu go w domu jest trudne do osiągnięcia, bo deser jest całkiem prosty i przyjemny w wykonaniu. Tylko znowu będę musiała jutro bezy piec.

A dlaczego zrobiłam go dzisiaj?

Jako, że od lat nie trzymałam w rękach lutownicy, w sukurs przyszła mi niezawodna Ulubiona Sąsiadka i dostarczyła nową zabawkę. Nieduży i bardzo poręczny palnik okazał się wymarzonym prezentem urodzinowym. Co prawda muszę jeszcze popracować nad techniką napełniania go gazem (no dobra, nad sposobem użycia też), ale i tak karmelizowanie cukru na powierzchni crème brûlée sprawiło mi nielichą frajdę.

Po całym dniu spędzonym z kaszlącą i smarkającą diabelską dwójką należała mi się odrobina przyjemności.

Naturalnie jeśli nie macie takiej zabawki, nic nie stoi na przeszkodzie byście wstawili deser pod rozgrzany grill. Ponieważ dobrze, by wnętrze było zimne, kokilki z crème brûlée można obłożyć kostkami lodu i dopiero wtedy wstawić do piekarnika.

Przepisy czytałam i u Roux i u Pierre’a Herme, ale ostatecznie wzięłam większość od Nigelli.

Anka

Składniki:

• 500 ml śmietanki 30% 
• 6 żółtek
• 2 czubate łyżki drobnego cukru
• 1 laska wanilii
• kilka łyżek cukru demerara (lub innego cukru, brązowy moim zdaniem daje lepszy efekt wizualny)

Sposób przygotowania:

(6 porcji – ramekiny o średnicy ok. 8 cm)

Śmietankę przelewam do rondelka. Laskę wanilii przekrawam na pół i czubkiem noża wydłubuję pestki, dodaję do śmietanki. Zagotowuję. Przecedzam przez bardzo gęste sitko (użyłam ściereczki bo nie chciałam by czarne kropki psuły mi efekt wizualny, ale nie jest to konieczne).

Żółtka krótko roztrzepuję z cukrem (użyłam trzepaczki balonowej).

Do żółtek dodaję stopniowo śmietankę cały czas mieszając. Przelewam masę do ramekinów i wstawiam do piekarnika nagrzanego do 120 stopni. Czas pieczenia u mnie wyniósł bodajże około 40 minut. Trzeba wychwycić moment, gdy crème brûlée jest prawie całkiem ścięte, ale jeszcze minimalnie galaretowate na środku. Być może, jeśli Wasz piekarnik grzeje mocno, bezpieczniej będzie ustawić 100 stopni, bo i z taką temperaturą pieczenia można się spotkać.

Studzę i wstawiam na kilka godzin do lodówki.

Posypuję po wierchu warstwą cukru i karmelizuję palnikiem (lub wstawiam na chwilę pod rozgrzany grill). U mnie warstwa cukru była raczej cienka.

Smacznego!