Bułeczki drożdżowe

Niedziela mija nam w towarzystwie drożdżowych bułeczek.

Bułeczki piekłam oczywiście wielokrotnie i mam bez liku zdjęć w archiwach, ale wciąż nie mogłam się zebrać, żeby o nich napisać. Niby wychodziły dobre, ale szukałam przepisu, którym bez wahania się z Wami podzielę i będę za niego ręczyła.

Na szczęście są jeszcze ludzie, którzy nawet jeśli nie prowadzą blogów kulinarnych, to wyczyniają cuda w kuchni i w dodatku bez problemu dzielą się wiedzą. Dzięki temu przedstawiam dzisiaj drożdżowe bułeczki Marty, które mają prawie same zalety – jedyna wada, to taka, że zbyt szybko się dematerializują.

(Marta, ale i tak najbardziej ze wszystkiego smakował mi Twój chleb!)

Bułeczki (jak na stosunkowo niewielką ilość masła i skromne jedno jajko zamiast na przykład pięciu żółtek) są bardzo puszyste i mięciutkie. Dokładnie takie, jak lubię.

Oczywiście można je posypać kruszonką, płatkami migdałów lub wsypać nieco więcej cukru do ciasta – wszystko zależy od Was. Moim zdaniem nie jest to konieczne.

Bardzo polecam.

Anka

Składniki:

(na 12-16 sztuk)

• ½ kilograma mąki
• ½ łyżeczki soli
• 25 g drożdży
• 1 łyżka + 1 łyżeczka cukru
• 1 szklanka mleka
• 1 jajko
• 40 g masła

• ewentualnie: żółtko zmieszane z łyżka mleka do posmarowania

Sposób przygotowania:

Jajko należy wcześniej wyjąć z lodówki, żeby nabrało temperatury pokojowej. Mleko zawsze podgrzewam w mikrofali, ma być ciepłe, ale nie gorące – wieść niesie, że drożdże nie lubią temperatury powyżej 40 stopni. Słyszałam co prawda, że niektórzy zalewają drożdże o wiele gorętszym płynem i twierdzą, że nic złego się nie dzieje, ale ja wolę nie ryzykować.

Najpierw rozczyn. Do miseczki rozkruszam drożdże, posypuję łyżeczką cukru, zalewam odrobiną mleka i rozcieram – masa ma mieć gęstość kwaśnej śmietany (u mnie różnie to wychodzi). Posypuję po wierzchu mąką, przykrywam miskę ściereczką i odstawiam w ciepłe i zaciszne miejsce na jakiś kwadrans aż rozczyn ruszy (u mnie piekarnik nagrzany do 30 stopni lub z włączoną żarówką).

Roztapiam masło i odstawiam do ostudzenia.

Mąkę przesiewam do miski. Mieszam z solą i cukrem. Robię dołek, do którego trafia rozczyn, jajko oraz mleko. I teraz, ponieważ nie należę do szczęśliwców zaopatrzonych w robot do wyrabiania ciasta, należałoby zakasać rękawy i wziąć się do gniecenia. Ale na szczęście oprócz przepisu, Marta sprzedała mi nowy sposób na robienie ciasta drożdżowego, który natychmiast przekazuję dalej. Otóż biorę zwykły mikser z mieszadłami spiralnymi i miksuję ciasto nie dosypując całej mąki. Robię to tak długo, jak długo mikser daje radę, potem wracam do prac ręcznych, ale przynajmniej ten pierwszy, najbardziej klejący etap mam za sobą.

Wygląda to tak:

A potem już z górki: zagniatam elastyczne ciasto, na koniec stopniowo dodaję roztopione masło. Wkładam do miski, przykrywam ściereczką i odstawiam w ciepłe miejsce na około godzinę, aż ciasto podwoi objętość.

Przebijam ciasto pięścią, wyjmuję z miski i formuję bułeczki – zazwyczaj robię wałek i dzielę go nożem na kawałki.

Układam bułeczki na blasze wyłożonej papierem do pieczenia i odstawiam pod przykryciem na jakieś 20 minut do napuszenia.

Przed pieczeniem można posmarować bułeczki żółtkiem zmieszanym z odrobiną mleka lub samym mlekiem i posypać kruszonką lub migdałami.

Piekę pół godziny w 190 stopniach.