Cielęcina z szałwią

Cielęcinę kupiłam chyba pierwszy raz w życiu. Z pobudek ideologicznych staram się unikać wszystkiego, co sugeruje związek z małym, słodkim cielaczkiem, ale ten przepis wyjątkowo przypadł mi do gustu. Odkąd spróbowałam listków szałwii przyrumienionych na maśle, jestem wielką jej entuzjastką i myślę, że smakowałoby mi każde danie nią przyprawione. A ta cielęcina jest po prostu wyborna! Szałwia oczywiście bezkonkurencyjna, ale też miałam szczęście, że dostałam dobre mięso, bo to podstawa.

Tytuł tej potrawy w książeczce „Obiady z pomysłem” (Biblioteczka Poradnika Domowego) brzmiał „Cielęcina po włosku”, ale nie wiem, czy moje modyfikacje pozwalają nadal używać tej nazwy, a poza tym mam ostrożny stosunek do dań ogłaszanych w Polsce jako potrawy narodowe z innych części świata. Jeśli znacie się na włoskiej kuchni lub macie znajomego Włocha, zapytajcie go przy okazji, czy słyszał o tym daniu.

Chuda

Składniki:
(na cztery porcje)

• 4 cienkie plastry cielęciny (wzięłam udziec, bo wyglądał najlepiej)
• kilka liści sałaty (najlepiej różnych gatunków)
• 10-12 listków szałwii
• sól, pieprz
• oliwa
• olej
• masło

Sposób przygotowania:

Sałatę i szałwię płuczę i odwirowuję.

Cielęcinę rozbijam jak kotlety wieprzowe. Oryginalny przepis mówił o „rozklepaniu sznycli”, ale (być może dlatego, że to nie były sznycle) mimo moich starań mięso pozostawało w pierwotnej konsystencji, zatem użyłam tłuczka. Każdy plaster posoliłam i doprawiłam pieprzem.

Na patelni rozgrzewam oliwę z olejem i obsmażam każdy kawałek mięsa z obydwu stron. Pod koniec smażenia wrzucam kilka listków szałwii.

Na osobnej patelni roztapiam łyżkę masła i smażę na nim pozostałe listki szałwii.

Upieczone kawałki mięsa układam na półmisku wyłożonym sałatą podartą na kawałeczki i polewam masłem z szałwią. Podaję z ziemniakami i surówką z porów.