Kugel makaronowy

Festiwal Kultury Żydowskiej, którego baner widać z prawej strony, prowadzi też akcję kulinarną, w której Dwie Chochelki z przyjemnością biorą udział.

Co zrobić? – zastanawiałam się, zwłaszcza że wśród posiadanych książek kucharskich, brak mi akurat jakiejkolwiek o kuchni żydowskiej. Znalazłam co prawda wspaniałe potrawy wykonywane przez pewnego szefa kuchni z Izraela, ale wydały mi się zbyt włoskie. A ja chciałam zrobić coś tradycyjnego.

Jeśli dzisiaj ktoś mnie zapyta o moją ulubioną potrawę kuchni żydowskiej, mogę bez wahania odpowiedzieć, że jest to chałka. Niestety (a może na szczęście), ten wypiek już jest na blogu i musiałam znaleźć coś innego.

Zaczęłam szperać w Internecie i jedną z najczęściej pojawiających się nazw był kugel. Nic dziwnego, bo jest niezwykle popularny i występuje w różnorakich wersjach, zarówno na słodko jak i na słono. Kugel w języku niemieckim oznacza po prostu „kulę”, bo nazwa potrawy pochodzi od kształtu jaki niegdyś miała ta potrawa.

Lista admiratorów tego posiłku jest długa, wymienić należy na przykład Heinricha Heine, który w liście z 1825 roku, skierowanym do redaktora żydowskiego czasopisma, deklarował, że to kugel robi więcej dla zachowania kultury żydowskiej niż jakiekolwiek wydawnictwa. Pisał to zaraz po tym, jak podczas szabasowego posiłku sam zjadł cały kugel, więc nie wyssał tej teorii z palca.

Zdecydowałam się na prosty lokszen kugel, czyli kugel makaronowy. Wolałam nie porywać się na jakieś skomplikowane potrawy, a poza tym zapiekanka makaronowa na słodko miała szansę zyskać akceptację moich dzieci. Oczywiście pod warunkiem, że przed podaniem skrupulatnie usunę wszystkie rodzynki.

No i spodobała mi się nazwa. Czytam "lokszen kugel" i automatycznie kieruję się w stronę półki z książkami, na której stoją powieści i opowiadania Singera. Z przyjemnością znowu po nie sięgnę. Nawet jeśli o jedzeniu nie ma tam zbyt wiele.

Poniższy przepis stanowi uśrednioną wersję kilku receptur, które znalazłam w sieci. Zrezygnowałam z kruszonki na wierzchu, ale teraz zastanawiam się czy słusznie. Teoretycznie na górze powinien być przypieczony makaron, myślę jednak, że przyrumieniona migdałowa kruszonka mogła by być jeszcze lepsza.

Anka

Składniki:

• ok. 300 g makaronu wstążki
• 80 g roztopionego masła
• 3 jajka
• 1 płaska łyżeczka cynamonu
• ½ szklanki brązowego cukru
• 1 jabłko
• 3-4 łyżki mielonych migdałów
• ½ szklanki rodzynek

Sposób przygotowania:

Makaron gotuję w osolonej wodzie, odcedzam, płuczę w zimnej wodzie.

W misce mieszam roztopione i ostudzone masło z jajkami, cynamonem i połową cukru. Dodaję makaron, dokładnie mieszam i odstawiam do lodówki na co najmniej kwadrans, żeby makaron nasiąkł.

Naczynie żaroodporne smaruję masłem i obsypuję tartymi migdałami. Układam połowę makaronu, na to kładę rodzynki i obrane oraz starte na grubej tarce jabłko, posypuję resztą cukru i tartymi migdałami. Na wierzchu układam resztę makaronu.

Wkładam do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na około 40 minut. Podaję na ciepło lub zimno.